“კალიგრაფია ჩემთვის იქცა მთავარ გამომსახველობით საშუალებად” – დავით მაისურაძის პერსონა

ქართული ენის, დამწერლობის განსაკუთრებულობაზე ჩვენ ხშირად გვესმის საუბრები. ამაყები ვართ და გვიყვარს ის, რაც ასეთ გამორჩეულებს გვხდის. თუმცა, ბევრად განსხვავებული დამოკიდებულება და ხედვა აქვთ იმ ადამიანებს, რომლებიც კალიგრაფიით პროფესიონალურად არიან დაინტერესებულნი და ეს საკითხი მათი ყოველდღიურობაა. დავით მაისურაძის ცხოვრებაც სწორედ რომ ქართულ კალიგრაფიასთან არის მჭიდრო კავშირში. ის “თბილისი თაიმსს” უამბობს, რას ნიშნავს მისთვის ქართული ანბანი.

“დაახლოებით, 12-13 წელია, რაც კალიგრაფიით ვარ დაკავებული, ქართული დამწერლობა უფრო ადრეც მაინტერესებდა. 12 წლის წინ ხელნაწერთა ეროვნულმა ცენტრმა ჩაატარა კონკურსი – “ქართული კალიგრაფია” სკოლოს მოსწავლეთა შორის, ავიღე პირველი ადგილი და ეს ჩემთვის იყო ძალიან დიდი მოტივაცია. უკვე ამის შემდეგ, ხელნაწერთა ეროვნულმა ცენტრმა ძალიან შემიწყო ხელი – საცავებში ვათვალიერებდი ხელნაწერებს, მათი შემწეობით – ვმონაწილეობდი სხვადასხვა პროექტში. ინტერესი უფრო და უფრო გაიზარდა. მალევე, რუსთავში, ერთერთ სკოლაში კალიგრაფიული სტუდია გავხსენით. აქ მოსწავლეები დღემდე სწავლობენ. ეს გახლავთ სკოლა “მთაწმინდელი”, – ამბობს დავითი.

ის იმ ძირითად მიზეზს განმარტავს, რის გამოც ქართული ანბანი მისთვის განსაკუთრებულია.
“ჩემთვის ქართული ანბანი ყოველთვის იყო შთაგონების წყარო. სულ ვფიქრობდი, რომ ქართული დამწერლობა არის ხელოვნების ერთერთი ნიმუში, რაც ქართველმა ხალხმა შექმნა. მას სჭირდება განვითარება და მისით შესაძლოა, ხელოვნების კიდევ სხვა ნიმუშები შეიქმნას. პრაქტიკულად, კალიგრაფია ჩემთვის იქცა მთავარ გამომსახველობით საშუალებად, რომლითაც შეგიძლია, თქვა სათქმელი”.

ამ მიმართულებით, დღესდღეობით, რა აქტივობებით ხართ დაკავებული?
პირადად მე, ამ ეტაპზე, სკოლაში ვასწავლი მოსწავლეებს. მყავს ზრდასრულებიც, სკოლის მოსწავლეებიც. გარდა ამისა, მე და ჩემს ოჯახს გვაქვს კალიგრაფიის კონკურსი, რომელიც არის ყოველწლიური. პანდემიის გამო, ორი წელია, რაც ის არ ჩატარებულა, მაგრამ ვგეგმავთ, რომ წელს განვაახლოთ. 10 წელია, ეს კონკურსი ტარდება და, ქვემო ქართლის მასშტაბით, სკოლის მოსწავლეებს აქვთ საშუალება, გამოავლინონ თავიანთი ნიჭი. ეს ძალიან წარმატებული კონკურსი აღმოჩნდა იმ მხრივ, რომ, მოგეხსენებათ, ქვემო ქართლი მრავალეთნიკური, მრავალრელიგიური საზოგადოებაა და, შეიძლება ითქვას, ისინი დავამეგობრეთ, ვფიქრობთ, ის აუცილებლად უნდა გავაგრძელოთ.

გარდა ამისა, ძალიან ხშირად გვაქვს გამოფენები – უფრო მეტად, ჩემი მოსწავლეების ნამუშევრების. ჩემი გამოფენები საზღვარგარეთაც ეწყობა. მქონდა გერმანიაში, ეგვიპტეში, ბოლო პერიოდში – დუბაიში. საერთაშორისო გამოფენაში მივიღეთ მონაწილეობა ქართველმა კალიგრაფებმა, მათ შორის, მეც. სულ ბოლო, რაც გავაკეთეთ, იყო ახლახან – 30 მაისს, საქართველოს კალიგრაფთა ასოციაციის მიერ ჩატარდა საქველმოქმედო გამოფენა-გაყიდვა უკრაინისა და უკრაინელების მხარდასაჭერად.