როგორ პოლიტიკას ატარებს დღევანდელი მთავრობა, რამდენად მომგებიანია იგი საქართველოსთვის და რა შედეგს უნდა ველოდოთ მომავალში, ამ საკითხებზე ,,თბილისი თაიმსი’’ ესაუბრა პოლიტიკური პარტიის ,,თავისუფალი საქართველოს’’ ლიდერს კახა კუკავას.
ბატონო კახა, როგორ შეაფასებდით დღევანდელი ხელისუფლების პოლიტიკას? წინა ხელისუფლების პოლიტიკასთან შედარებით უფრო მომგებიანია საქართველოსთის თუ პირიქით?
მიმაჩნია, რომ წინა და ახლანდელი ხელისუფლების კურსი შინაარსობრივად არის უცვლელი, განსხვავება მხოლოდ ინტენსივობაშია: წინა ხელისუფლების კურსი უფრო ენერგიული, აგრესიული გახლდათ, ხოლო რაც შეეხება ეხლანდელს – უფრო პასიურია. საშინაო და საგარეო პოლიტიკა არის უცვლელი და ჩვენ ვხედავთ, რომ ,,ქართული ოცნება’’ ხელისუფლებაში მოსვლის შემდეგ წინასაარჩევნო დაპირებებზე უარს ამბობს. ეს ეხება საარჩევნო რეფორმას, სამართლიანობის აღდგენას… ჩვენ მივიღეთ ის ვითარება, რომ ახლანდელი ხელისუფლება ,,ნაციონალური მოძრაობის’’ კურსს აგრძელებს, თუმცა ცდილობენ მათი პოლიტიკა შედარები ნაკლებად მტკივნეული იყოს და ნაკლებ კონფლიქტში შევიდნენ საზოგადოებასთან.
საპრეზიდენტო არჩევნების შემდეგ ხელისუფლების ერთ-ერთი დაპირება სამართლიანობის აღდგენა იყო. თქვენი შეფასება ამ საკითხთან დაკავშირებით… როგორ მიგაჩნიათ გამართლებულია ყოფილი პრემიერ-მინისტრის და მაღალჩინოსნების დაპატიმრება?
სამართლიანობის აღდგენა არ გულისხმობდა კონკრეტულად ერთი ადამიანის დაპატიმრებას. ეს არის რამდენიმე მიმართულება. უნდა გვახსოვდეს, რომ სამართლიანობის აღდგენის ევროპული სტანდარტი კანონის უზენაესობას გულისხმობს. მთავრობა ატარებს პოლიტიკას, მაგრამ არის კანონი, რომლის აღსრულებაშიც მთავრობა არ ერევა და ეს არის დამოუკიდებელი ორგანოების- სასამართლოს და პროკურატურის საგანი. დღეს-დღეობით ჩვენთან პოლიტიკურ გადაწყვეტილებებს იღებს მთავრობა, რის შედეგადაც პროკურატურის და სასამართლოს დამოუკიდებლობა იზრდება . მერაბიშვილის საქმეზე ცხადად გამოიხატება შერჩევითობის შემთხვევა. როგორც მერაბიშვილის მომხრეებისთვის, ასევე მოწინააღმდეგებისათვის ეს არის პოლიტიკური საქმე, რადგან მხოლოდ მერაბიშვილი დაიჭირეს, მაშინ როდესაც კიდევ ბევრი ადამიანი უნდა იყოს დაპატიმრებული.
გარდა ამისა, სამართლიანობის აღდგენა ასევე გულისხმობს უკანონოდ დაპატიმრებული პირთა რესტიტუციას, მიტაცებული ქონების კანონიერ მფლობელებისათვის დაბრუნებას. ვფიქრობ, ამ მიმართულებით ცინიკურ დამოკიდებულებასთან გვაქვს საქმე. პირველი ოქტომბრის შემდგომ მხოლოდ ბიძინა ივანიშვილს დაუბრუნდა ყველაფერი, რაც სააკაშვილის პერიოდში ჩამოართვეს. ერთი ყველაზე მდიდარი ოლიგარქის ოჯახისთვის სამართლიანობა აღდგა, რასაც დანარჩენ ოჯახებზე ვერ ვიტყვით.
საქართველო-რუსეთის ურთიერთობები დღესაც აქტუალური თემაა. ხელისუფლება ცდილობს არსებული პრობლემები გადაჭრას. როგორ ფიქრობთ, სწორი პოზიცია უკავია ხელისუფლებას და რას მივაღწევთ არჩეული სტრატეგიით?
რუსეთთან მიმართებით ჩვენი ხელისუფლება პასიურობს. უბრალოდ ცდილობენ ახალი პრობლემები არ შექმნან. რასაკვირველია ქვეყნებს შორის ურთიერთობების გარკვეული პროგრესი შეინიშნება. ალკოჰოლური სასმელების ექსპორტი, თუმცა მიმაჩნია, რომ რუსეთის მხარემ უფრო აქტიური ნაბიჯები გადადგა და გამოიჩინეს მეტი ინიციატივა, ვიდრე ჩვენმა მთავრობამ. საქართველოს ხელისუფლება ისეთი პოზიციის დაჭერას ცდილობს, თითქოს რუსეთი არ არსებობს. კიდევ ერთხელ ავღნიშნავ, რომ მთავრობას არ უნდა ახალი კონფლიქტის შექმნა, ამავე დროს რუსეთთან ურთიერთობების მოწესრიგებისთვის არ არიან მზად. ამას სჭირდება კარდინალური ნაბიჯები, ხოლო საქართველოს ხელისუფლება შიშობს, რომ განხორციელებულმა ქმედებებმა დასავლეთში შეიძლება პრობლემები შეუქმნას.
ჩვენ არ გვყავს ეროვნული მთავრობა, რომელიც იმოქმედებმა საქართველოს ინტერესებიდან გამომდინარე, ჩვენი მთავრობა სხვა ქვეყნების საელჩოების საშუალო რანგის ჩინოვნიკების ინსტრუქციებს ექვემდებარება. ამის მაგალითს საარჩევნო კოდექსთან წარმოშობილი სიტუაცია წარმოადგენს. პარტიებმა, არასამთავრობო ორგანიზაციებმა, ექსპერტებმა განცხადებები გააკეთეს, თუმცა ხელისუფლებამ ყველას იგნორირება მოახდინა. აშშ-ს ელჩის რიჩარდ ნორლანდის განცხადების შემდეგ, რომ უნდა განხორციელდეს თავისუფალი საარჩევნო რეფორმა, ირაკლი ღარიბაშვილმა განაცხადა, რომ საარჩევნო ბარიერი 50%-მდე გაიზრდებოდა. აქედან გამომდინარე იგივე პრობლემებია რუსეთთან დაკავშირებით, ხელისუფლებას არ გააჩნია ხედვა, რა უნდა გაკეთთეს პრობლემის მოსაგვარებლად. ჩვენი ხელისუფლება შევარდნაძის დროს არსებულ მთავრობას ემსგავსება, რომელიც არაფრის გაკეთებას არ აპირებდა, ახლა მათთვის მთავარია არ იყოს ბუნტი.
შეუძლებელია ერთ ადგილას დგომა! თანამედროვე მსოფლიო ისე არის მოწყობილი, რომ თუ წინ არ მიდიხარ, შესაბამისად შემდგომში რეგრესი შეინიშნება. ღარიბაშვილის მიდგომა, რომ კარდინალური ცვლილებები არ განხორციელდეს და პასიური როლი შევინარჩუნოთ-ეს არის ჩვენი ქვეყნისთვის დამღუპველი. საქართველოში თუ არ გატარდა კარდინალური რეფორმები, ჩვენ ისეთ რთულ ვითარებაში ვიმყოფებით, რომ გარდაუვალი იქნება თავისუფლების მხოლოდ ფორმალურად შენარჩუნება.
რაც შეეხება ოკუპირებულ ტერიტორიებს, მიმაჩნია, რომ დღეს-დღეობით ზედმეტია ტერიტორიების დაბრუნებაზე საუბარი. რუსეთი არის ,,მტაცებელი ცხოველი’’, შესაბამისად საქართველოს მთავრობას უნდა ჰქონდეს კონკრეტულად ჩამოყალიბებული კურსი, რომელიც მათ არ გააჩნიათ.
როგორ შეაფასებდით ზოგადად საგარეო პოლიტიკას?
ვფიქროს, ამ მიამრთულებით რეგრესთან გვაქვს საქმე. მოგეხსენებათ ,,თავისუფალი საქართველო’’ სააკაშვილის მთავრობის მწვავე ოპონენტი იყო, მაგრამ არ შემიძლია არ ავღნიშნო, რომ ,,ნაციონალურ მოძრაობამ’’ დასავლეთ ქვეყნებთან წარმატება მოიპოვა, შეიძლება ითქვას-გადაჭარბებული ინტენსივობის ინტეგრაციაც კი შეიმჩნეოდა. ამის შედეგად საქართველო ევროპის და დასავლეთის ყურადღების ქვეშ მოექცა. დღეს -დღეობით ჩვენი ქვეყნის მიმართ შეინიშნება ის დამოკიდებულება, რომელიც არსებობდა შევარდნაძის მმართველობის დროს, როდესაც ქვეყნებს არ უნდათ ჩვენთან სერიოზული საქმეების დაჭერა.
რაც შეეხება ვილნიუსის სამიტის შედეგებს, მოგეხსენებათ, რომ ევროკავშირთან ასოციაციის შესახებ შეთანხმება ამ მთავრობის პირობებში არ იყო მიღწეული, ეს ყველაფერი რამდენიმე წლით ადრე იყო განსაზღვრული. რასაკვირველია ეს შეთანხმება მნიშვნელოვანია, მაგრამ ეს არ არის ჩვენი ქვეყნის ძირითადი მიმართულება, მთავარია როგორი იმიჯი ექნება საქართველოს დასავლეთში და პოლიტიკური კუთხით მოვიპოვებთ თუ არა მხარდაჭერას. მიმაჩნია, რომ შექმნილ ვითარებაში, საქართველოს არანაირი მხარდაჭერა არ ექნება. ჩვენთან ჩამოყალიბებული პოლიტიკური კურსი არ არსებობს და ქვეყნის იმიჯიც არ არის სტაბილური.
თქვენი შეხედულება იმ ფაქტზე, რომ ბიძინა ივანიშვილმა არასამთავრობო ორგანიზაცია ,,მოქალაქე’’ დააფუძნა? რამდენად დროული და საჭიროა საქართელოს მოქალაქეებისათვის? მოიპოვებს თუ არა ,,მოქალაქე’’ საზოგადოების მხრიდან ნდობას? რა დადებითი/უარყოფითი მხარეები შეიძლება გამოიკვეთოს?
ივანიშვილის მხრიდან ეს არის კომიკური ნაბიჯი, ვფიქრობ, ბატონი ბიძინა თავადაც ხვდება, რომ ამას სერიოზულად არავინ არ აღიქვამს. შემიძლია დაგარწმუნოთ, რომ ამ ორგანიზაციას არანაირი მომავალი არ გააჩნია. ეს არის აბსოლუტურად ვირტუალური რეალობა, რომელიც ბუნებაში ვერ იარსებებს. ბიძინა ივანიშვილს დიდი ავტორიტეტი აქვს საზოგადოებაში, მაგრამ როგორც სამოქალაქო სექტორის წარმომადგენელი, იგი სერიოზულად არ მიმაჩნია. ,,მოქალაქის’’ დაფუძნებას შეგვიძლია ივანიშვილის ,,ერთ-ერთი კაპრიზი’’ ვუწოდოთ, ეს მისი უფლებაა და მას ვერავინ ვერ შეუზღუდავს, მაგრამ ,,მოქალაქის’’ არასამთავრობო ორგანიზაციად ჩამოყალიბება აბსურდად მეჩვენება.
როგორ შეაფასებდით საპარლამენტო მუშაობას?
საქართველოს არანაირი პარლამენტი არ ყავს. სამარცხვინოდ მიმაჩნია 50%-ანი ბარიერის დაწესებასთან დაკავშირებული ვითარება. თავდაპირველად ღარიბაშვილმა 33%-ანი ბარიერი გამოაცხადა, საპარლამეტო უმრავლესობა გვიმტკიცებდა, თუ რამდენად წინგადადგმული ნაბიჯია. შემდგომ 40%-ანი დაწესდა, ხოლო ბოლოს 50%-ანი ბარიერი გამოაცხადეს და კვლავ ამბობდნენ, რომ ეს შედეგი საქართველოსთვის დიდი მიღწევაა. ასეთ ვითარებაში რომელ პარლამეტზეა საუბარი, ამ ადამიანებს არ აქვთ არანაირი ფასეულობები, პრინციპები.
როგორია თქვენი პოზიცია არასაპარლამენტო ოპოზიციის გაერთიანებასთან დაკავშირებით? რა შედეგი შეიძლება მოჰყვეს? ,,თავისუფალი საქართველო’’ თუ გეგმავს გაერთიანებას?
ვფიქრობ, უახლოეს მომავალში სხვა არასამთავრობო ოპოზიციებთან გარკვეულ საკითხებზე შევთანხმდებით და ერთიან წინასაარჩევნო ბლოკს ჩამოვაყალიბებთ. ნინო ბურჯანაძის და ჩვენი გეგმები ერთმანეთს ემთხვევა და იმედი მაქვს, რომ ყველა დეტალზე მოვახერხებთ შეთანხმებას.
24.02.14
მარინა ფიდუაშვილი
Discussion about this post