სულ ცოტა ხნის წინა „თვისუფალ თეატრში“ შედგა მორიგი წარმატებიული პრემიერა, მაყურებელმა იხილა უილიამ შექსპირის უკვდავი ტრაგედია – ,,რიჩარდ III”. წარმატებულ პრემიერაზე, სპექტაკლის მზადებაზე, იმ პასუხისმგებლობაზ რაც უკევშირდება მსახიობს თითოეული როლის შექმნისთვის, „თბილისი თაიმსს“ ესაუბრა, ლედი ანას პერსონაჟის შემსრულებელი, ახალგაზრდა, უკვე შემდგარი და წარმატებული მსახიობი ქეთა ლორთქიფანიძე.
მოგვიყევით თქვენს შესახებ, როგორ მოხვედით დღემდე… როგორია თქვენი პროფესიული ბიოგრაფია?
დავიბადე და გავზარდე თეატრალურ ოჯახში. ჩემი ცნობიერება ბავშობიდან იყო დაკავშირებული თეატრთან და ტელევიზიასთან. ბავშობიდან ვიყავი ხატვით გატაცებული. ვსწავლობდი ვირსალაძის სახელობის გიმნაზიაში სახვითი ხელოვნების განყოფილებაზე. ჩემ ნამუშევარს გამოცდაზე მაღალი შეფასება მისცა კულტურის სამინისტროს წარმომადგენელმა. ამან ისე აღმაფრთოვანა, რომ მყისვე შევცვალე გადაწყვეტილება რეჟისორი გავმხდარიყავი და ჩავაბარე გამოცდები სამხატვრო აკადემიაში. აკადემიის დამთავრების შემდეგ მსახიობობა იყო ჩემი საოცნებო პროფესია. ერთ მშვენიერ დღეს მამამ შემომთავაზა მეცადა ბედი თეატრში (მამაჩემი–ნუგზარ ლორთქიფანიძე ამ დროს მოუშაობდა ქუთაისი მესხიშვილის სახელობის აკადემიურ დრამატულ თეატში, აგრეთვე საოპერო თეატრში). ჩემი დებიუტი იყო ლიზის როლი ნეშის პიესაში „წვიმის გამყიდველი“. ქუთაისში ბევრი წარმატება მქონია. სპექტაკლისთვის „აქ ერთ დროს ადამაიას უცხოვრია „მომანიჭეს „გრანპრ„ და “წლის საუკეთესო მსახიობის წოდება“. ქუთაისშივე ხელოვნების ინსტიტუტში დავამათავრე დრამის მსახიობის ფაკულტეტი. ქუთაისში ვიმუშავე ხუთი წელი. არ ვიცოდი ეს დიპლომი გამიმართლებდა თუ არა, მაგრამ იღბალმა არ მიმატოვა და სულ მალე გორის თეატრის ხელმძღვანელობამ გამიფორმა ხელშეკრულება. ჩემთვის გორის თეატრში მუშაობის პერიოდიც საინტერესო იყო . მას შემდეგ, რაც ფეხი დავდგი სცენაზე უმოქმედო პერიოდი არ მქონია. სპექტაკლი “ ბერნარდა ალბას სახლი„ ჩემთვის ნიშანდობლივია, იმით რომ გაავაფორმე მხატვრულად, რაშიც გამომადგა ჩემი პირველი პროფესია. “ჯერ დაიხოცნენ და მერე იქორწინეს„ პრემიერაზე ჩამოვიდა რეჟისორი ავთო ვარსემაშვილი. ჩემთვის ძალზე მოულოდნელად იგი დაინტერესდა ვითამაშებდი თუ არა „თავისუფალ თეატრში“. არცკი დავიჯერე, მაგრამ ერთხელაც დამირეკეს და მითხრეს, რომ ავთო ვარსემაშვილი მელოდებოდა სპექტაკლში „ძმები“. ასე აღმოვჩნდი თავისუფალ თეატრში. ათ დღეში ვითამშე ძმების პრემიერა. ეს იყო ჩემი საეტაპო სპექტაკლი. ასევე ჩემს შემოქმედებაში იყო მნიშვნელოვანი ტელესერიალი „შუა ქალაქი“. ამას მოჰყვა „გოგონა გარეუბნიდან“. ამ სერიალმა წარმატება მომიტანა და აქედან დაიწყო ჩემი პოპულარობა. პარალელურად იყო ახალი როლები თეატრში, ფესტივალები, გასტროლები, ფილმები. ბოლო ფილმი სადაც ვითამაშე იყო „მისტერ ძიძა“. მიხარია რომ ამ ფილმს ბევრი მაყურებელი ჰყავს.
„რიჩარდ მესამე“ წლების განმავლობაში წარმატებით იდგემობდა რუსთაველის თეატრის სცენაზე. ხომ არ შეგაშინათ პასუხისმგებლობის ტვირთმა ?
პასუხისმგებლობის ტვირთი ყოველთვის დიდი მაქვს. დავიწყეთ თუ არა „რიჩარდ მესამეზე მუშაობა, ეს კითხვა მოუდმივად იბადებოდა. რობერტ სტურუას ლეგენდალური სპექტაკლის შემდეგ ეს დიდი სითამამე იყო. შექსპირმა დაწერა პიესა და ყველას აქვს შანსი, რომ სცადოს მისი განხორციელება…
რა სირთულეებთან არის დაკავშირებული ლედი ანას პერსონაჟის განსახიერება?
საერთოდ ყველა პერსონაჟის განსახიერება რთულია. ლედი ანა ძალიან ემოციურია, ძალაუფლების მოყვარულია. ავთო ვარსემაშვილის სპექტაკლის ლედი ანა სხვა ინტერპრეტაციით არის წარმოდგენილი. ეს როლი საერთოდ პატარა მოცულობისაა, ჩვენს სპექტაკლში კი ისეთი დიდი დატვირთვა მიეცა ,რომ სულ ორი სცენაა სათამაშო, მაგრამ სცენიდან არ გავდივარ. ლედი ანა რიჩარდის მუდმივი თანმხლებია, თანამზრახველია. მაქვს აგრეთვე უსიტყვო სცენებიც, თუმცა ასეთ სცენებში მე უფრო დაძაბული ვარ. მიყვარს სცენა როდესაც ლედი ანას დგამენ გვირგვინს, ეს სულ რამოდენიმე წამი მიმდინარეობს, მაგრამ ამ დროს ერთ სიცოცხლეს ვამთავრებ. სპექტაკლში რთული მიზანსცენებია, რთული სატარებელია კოსტუმი. ყველაზე დიდი სირთულე ის არის, რომ ყოველი სპექტაკლის წინ არანორმალურად ვღელავ, თითქოს პირველად გამოვდიოდე სცენაზე და უფრო მეტს გეტყვით, არც მინდა რომ ეს ღელვა გაქარწყლდეს. მინდა ისე გავიდე სცენაზე როგორც ბრძოლის ველზე. სიმართლე გითხრათ მე არ ვოცნებოდი, ლედი ანაზე, მაგრამ ეს როლი, რომ არ ყოფილიყო ჩემს სამსახიობო ბოიგრაფიაში, ასე მგონია არაფერი იქნებოდა. სპექტაკლის ბოლოს დიდ ბედნეირებას ვგრძნობ.
ლედი ანას როლმა რა მოგიტანათ შემოქმედებითი თვასაზრისით?
გავიზარდე, როგორც მსახიობი. დიდი გამოცდილება შემძინა და ლედი ანამ ყველაზე დიდი წარმატება მომიტანა.
შექსპირის გმირებიდან ვის თამაშს ისურვებდით მომავალში?
არასოდეს მქონია ასეთი ოცნება, არ მქონია საოცნებო როლები და მიმაჩნია, რომ ლედი ანა არის საოცნებო როლი.
რომ არა მსახოიბის პროფესია, რომელი სპეციალობით წარმოგიდგენიათ თქვენი თავი?
ნებისმიერი პროფესიით. ვიქნებოდი ექიმი, ფსიქოლოგი და ადვოკატი. ძალიან მინდოდა ვყოფილიყავი ვეტერინარი. ალბათ არ არის პროფესია, რომელსაც ვერ შევძლებდი. ერთი ვიცი, რომ ინგლისურს, საერთოდ უცხო ენეას ვერ ვისწავლიდი.
ზოგადად როგორ აფასებთ ქართულ კულტურაში მიმდინარე პროცესებს? რა დადებითი და უარყოფითი ტენდენციები შეინიშნება?
რთული კითხვაა. კარგია როცა სამინისტრო ამდენ პროექტებს აფინანსებს, ასევე კინოცენტრი. მათი დახმარებით ბევრი ფილმებია გადაღებული. რასაც ვისრუვებდი ერთადერთი ეს არის რომ, ახალი თაობა დადიოდეს და უკეთ ერკვეოდეს თეატრში.
14.03.14
თეონა ბარვენაშვილი