,,არ გჯეროდა, რომ შემეძლო, სიყვარულისგან მოვმკვდარიყავი. მაშ იცოდე – მე მოვკვდი. დედამიწა დაყრუვდა. სიმღერა აღარ ძალმიძს… იცოდე, ყველგან ჩემს გამქრალ ხმას გაიგონებ.
ის ყველგან შენი თანამდევი იქნება, სიზმარშიც კი, გარს შემოგეხვევა, გონს დაგაკარგვინებს და შენ დანებდები, რადგან ამ ხმას ნებისმიერი ციხესიმაგრის აღება შეუძლია. ის ჩემ მაგიერ იძიებს შურს, ჩემი ასე სახალხოდ დამცირებისთვის, ჩემი დღევანდელი მარტოსულობისთვის, უშვილოდ დარჩენისთვის, რომელიც ასე გვიან მიბოძა ღმერთმა და რომელიც შენ, დიახ შენ არი, შენ მაიძულე რომ მომეკლა.“ ეს ცნობილი ოპერის ვარსკვლავის – მარია კალასის წერილია არისტოტელე ონასისისადმი. თავის დროზე უმდიდრესი კაცისა და ოპერის უიღბლო ქალღმერთის სიყვარული დაბრკოლებებით იყო სავსე. მათ ერთმანეთი მაშინ გაიცნეს, როდესაც ორივე მათგანი ქორწინებაში იმყოფებოდა.
მარიამ სიყვარულის გამო ოჯახი დაანგრია, არისტოტელემ კი ეს ნაბიჯი დროში გაწელა, თუმცა ქალზე დაქორწინება ონასისს არც განქორწინების შემდეგ უფიქრია. ისინი საკუთარ კუნძულზე ერთად ცხოვრობდნენ ფუფუნებაში, მართავდნენ გრანდიოზულ წვეულებებს, მეგობრობდნენ თავისი დროის გავლენიან ხალხთან.
მარია აღარ მღეროდა, აღარც რეპეტიციებს გადიოდა, არ მუშაობდა საკუთარ ხმაზე, მისი ცხოვრება მხოლოდ არისტოტელე იყო, სხვა არაფერი ადარდებდა და ამან სავალალო შედეგამდე მიიყვანა. ხმისა და კარიერის დაკარგვის შემდეგ ცხოვრებამ კალასს საყვარელი მამაკაციც წაართვა, არისტოტელემ აშშ-ის ყოფილ პირველ ლედიზე – ჟაკლინ კენედიზე იქორწინა და ოპერის დივასთან რომანს წერტილი დაუსვა. 1974 წლის 11 ნოემბერს მარია კალასის ხმამ საბოლოოდ გაიჟღერა საპოროში. ამის შემდეგ მომღერალი პრაქტიკულად აღარ გამოსულა სახლიდან, თუმცა 1975 წლამდე, ონასისის გარდაცვალებამდე, შიგადაშიგ მაინც უწევდა მასთან შეხვედრა და ახალ-ახალი (ცრუ) დაპირებების მოსმენა. მარია კალასი 1977 წელს 53 წლის ასაკში გარდაიცვალა. ოფიციალური ვერსიით გულის შეტევით, არაოფიციალურისა კი – თვითმკვლელობით. დაკრძალვისას მიიტანეს უზარმაზარი თაიგული, წარწერით – არიტოტელესგან – რაც მილიარდერმა ანდერძით დაიბარა. მარია კალასის ფერფლი ეგეოსის ზღვაში მიმოაბნიეს.
ნატალია ჯალაღონია
Discussion about this post